O nas

O NAS

Mazowiecka Agencja Handlowa „Społem” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością działa na rynku polskiego handlu detalicznego od 1996 roku. Jako spółka prawa handlowego pełni rolę usługową na rzecz 22 udziałowców. Roczne przychody spółdzielni zintegrowanych w MAH wynoszą ok. 1 000 000 000 zł.

Współpracujemy z 52 czołowymi producentami i dostawcami produktów z kategorii FMCGDziałania MAH na rzecz udziałowców są wynikiem wypracowanych wspólnie z producentami i dostawcami programów handlowych. Mazowiecka Agencja Handlowa „Społem” przez 26 lat działalności wypracowała indywidualny styl współpracy ze spółdzielniami i partnerami handlowymi, co zaowocowało stabilną pozycją na rynku, wysoką oceną w środowisku handlowym oraz rozpoznawalnością Grupy MAH.

Prezesem Zarządu jednoosobowego jest od początku działania Pani Jadwiga Wójtowicz- Garwoła.

Jesteśmy stale obecni w METRZE WARSZAWSKIM na billboardach, citylightach oraz w prasie branżowej o zasięgu krajowym i regionalnym. Od 2020 roku jesteśmy również widoczni na stronach Onet.pl/Warszawa na wideboardach.

Budowanie pozytywnego wizerunku marki „SPOŁEM” zostało docenione przez Business Centre Club, którego MAH jest członkiem od 2011 roku.  Mazowiecka Agencja Handlowa „Społem” została wyróżniona Medalem Europejskim przyznawanym przez Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny w edycjach 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022 i 2023 za m. in. reklamę w TV i promowanie marki SPOŁEM.

Mazowiecka Agencja Handlowa „Społem” realizuje z sukcesem: programy lojalnościowe, akcje promocyjne o zróżnicowanej skali i zasięgu, kampanie reklamowe w mediach oraz konferencje i szkolenia o tematyce handlowej jak i innowacyjnych rozwiązaniach  technicznych, organizacyjnych przydatnych w rozwoju naszej zintegrowanej sieci detalicznej.

Centrum Marszałkowska i SEZAM uruchomione 6 czerwca 2018 roku
Galeria Rondo Wiatraczna i UNIVERSAM „Grochów” uruchomione 7 marca 2018 roku

HISTORIA „SPOŁEM”

Początki polskiej spółdzielczości spożywców

Spółdzielczość spożywców na ziemiach polskich narodziła się w latach 60 XIX wieku, kiedy Polska znajdowała się pod zaborami trzech państw – Austrii, Prus i Rosji. Warunki jej rozwoju w każdym z zaborów były odmienne. Pomimo różnych trudności i przeciwności największy dorobek osiągnęła spółdzielczość spożywców na terenie zaboru rosyjskiego i dlatego za kolebkę polskiej spółdzielczości uważana jest tzw. Kongresówka.

Czołowymi  działaczami tego okresu byli tu: Aleksander Makowiecki, Wiktor Magnus, Antoni Nagórny i Julian Statkowski. Grupa skupiała się wokół miesięcznika „Ekonomista”, propagując spółdzielcze formy działalności gospodarczej stosowane w Europie Zachodniej.

W 1868 r. Aleksander Makowiecki wydał w Warszawie książkę pt. „Spółki spożywcze” będącą pierwszą w języku polskim pracą poświęconą teoretycznemu i praktycznemu propagowaniu idei organizowania stowarzyszeń spółdzielczych na ziemiach polskich. Jako wzór dla spółdzielni spożywców autor wskazywał powstałe w 1844 r. Roczdelskie Stowarzyszenie Sprawiedliwych Pionierów w Rochdele w Anglii. W 1869 roku zostały założone pierwsze stowarzyszenia spożywcze w Królestwie Polskim – Stowarzyszenie Spożywcze „Merkury” w Warszawie i Stowarzyszenie Spożywcze „Oszczędność” w Radomiu, a w 1870 r. – Towarzystwo Spożywcze i Kasa Pożyczkowa ”Zgoda” w Płocku.

Do 1904 roku w zaborze rosyjskim założono około pięćdziesięciu stowarzyszeń spożywczych. Korzystny okres dla rozwoju polskiej spółdzielczości przyniosła rewolucja w Rosji w 1905 roku, w wyniku której nastąpił kryzys rządu, a carat został zmuszony do ustępstw. W wyniku tych zmian nastąpił szybki rozwój spółdzielni zarówno miejskich, jak i wiejskich.

Powstanie Towarzystwa Kooperatystów i tygodnika „Społem”

Ogromne znaczenie  dla rozwoju ruchu spółdzielczego w Polsce miało zorganizowanie w 1906 roku Towarzystwa Kooperatystów w Warszawie, które w pierwszych latach działalności spełniało funkcje ośrodka inspirującego i kierującego ruchem założycielskim stowarzyszeń spożywczych. Towarzystwo Kooperatystów powstało na bazie Sekcji Kooperatywnej Związku Stowarzyszeń Samopomocy Społecznej, założonego przez znanego pisarza i myśliciela Edwarda Abramowskiego. Początkowo było ono organizacją tajną. Wśród założycieli Towarzystwa oprócz Edwarda Abramowskiego, byli działacze spółdzielczy: Romuald Mielczarski i Stanisław Wojciechowski, jak również grono postępowej inteligencji: Antoni Natanson, Jan Dmochowski, Leon Słupiński, Stefan Dziewulski, Stefan Żeromski, Antoni Mędrecki, Antoni Donimirski i Rafał Radziwiłłowicz.

Największym osiągnięciem Towarzystwa Kooperatystów w początkowym, konspiracyjnym okresie było zorganizowanie wydawania tygodnika „Społem”. Pierwszy numer pisma ukazał się w Warszawie 6 października 1906 roku – na miesiąc przed legalizacją Towarzystwa. Założycielami pisma byli: Edward Abramowski, Romuald Mielczarski, dr Rafał Radziwiłłowicz  i Stanisław Wojciechowski – wybitni działacze społeczni, inicjatorzy, organizatorzy i redaktorzy periodyku. Redaktorem i wydawcą pierwszego numeru „Społem” był dr Rafał Radziwiłłowicz, a kierownikiem literackim Stanisław Wojciechowski, późniejszy prezydent II RP. Pomysłodawcą nazwy tygodnika był Stefan Żeromski, jeden z największych twórców prozy polskiej – blisko współpracujący z Towarzystwem Kooperatystów. Z pomysłem Stefana Żeromskiego na tytuł wiąże się odwołanie do staropolskiego zawołania „społem” – razem, czyli wspólnej działalności, której nadrzędnym celem jest wspólne dobro. Czasopismo „Społem” spełniało rolę ideową propagandową i instruktażową, dawało wzory najlepszej pracy, starało się wskazywać spółdzielniom kierunki rozwoju.

W latach 1906-1907 powstało w Królestwie Polskim około 500 stowarzyszeń spożywczych w miastach i na wsiach. Po uzyskaniu zezwolenia Gubernatora Warszawskiego, w dniach 27-31 października 1908 roku odbył się w Warszawie I Zjazd Stowarzyszeń Spożywczych, w którym wzięło udział 423 delegatów z 248 stowarzyszeń z terenu zaboru rosyjskiego. Zjazd powołał Biuro Informacyjne przy Towarzystwie Kooperatystów jako główną ogólnokrajową organizację spółdzielczą.

18 stycznia 1911 roku przez Ministra Spraw Wewnętrznych w Petersburgu zatwierdził statut związku o nazwie Warszawski Związek Stowarzyszeń Spożywczych w Warszawie z terenem działalności na Królestwo Kongresowe ( na przymiotnik „polski” nie zgodziły się władze carskie). I zjazd statutowy WZSS odbył się w dniach 10 i 11 czerwca 1911 roku. Uczestniczyło w nim 237 delegatów ze 140 stowarzyszeń. Zjazd powołał 12-osobową Radę Nadzorczą Związku, której przewodniczącym został dr Stanisław Podczaski. Powołano także dwóch dyrektorów Związku: Romualda Mielczarskiego i Stanisława Wojciechowskiego.

1 października 1911r. Związek uruchomił własną hurtownię i rozpoczął prowadzenie działalności organizacyjnej i rewizyjnej, pomagając spółdzielniom w ich gospodarce poprzez zaopatrywanie stowarzyszeń spożywczych w towary ze związkowej hurtowni.

W trudnych i ciężkich latach I wojny światowej na posterunku w Związku trwał Romuald Mielczarski. W listopadzie 1914 roku objął kierownictwo Sekcji Żywnościowej Komitetu Obywatelskiego miasta Warszawy. Wskutek wyjazdu Stanisława Wojciechowskiego do Rosji, od 1915 roku do połowy 1918 roku kierował jednoosobowo Związkiem.

Jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości Romuald Mielczarski zwołał nadzwyczajny zjazd w Warszawie w dniach 1-4 listopada 1918 roku, z udziałem delegatów niezwiązkowych Spółdzielni, podejmując próbę zjednoczenia ruchu spółdzielczego we wszystkich zaborach pod hasłami wyraźnie antykapitalistycznej deklaracji ideowej.

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Warszawski Związek Stowarzyszeń Spożywczych zrzeszał 426 stowarzyszeń, które miały około 70 tys. członków. Członkami WZSS nie były wszystkie istniejące wówczas na ziemiach polskich stowarzyszenia, ponieważ w czasie wojny wystąpiły tendencje do organizowania odrębnych związków i tworzenia własnych hurtowni. W lipcu 1919 roku, na VII Zjeździe Delegatów, Warszawski Związek Stowarzyszeń Spożywczych zmienił nazwę na Związek Polskich Stowarzyszeń Spożywców i objął swoją działalnością cały kraj. Zjazd podjął również uchwałę o przystąpieniu do Międzynarodowego Związku Spółdzielczego. Członkostwo Związek uzyskał w następnym roku. W dniach 17-18 listopada 1923 roku odbył się w Warszawie Kongres Spółdzielni Spożywców, poświęcony konsolidacji ruchu spółdzielczego, w którym udział wzięli delegaci wszystkich związków spółdzielni spożywców w Polsce oraz sekretarz generalny Międzynarodowego Związku Spółdzielczego Henry May. Romuald Mielczarski wygłosił wówczas swój słynny referat: „O zjednoczeniu ruchu”.

Próba zjednoczenia ruchu spółdzielczego podjęta w 1918 roku przez Mielczarskiego zaowocowała 26 kwietnia 1925 roku na Zjeździe Zjednoczeniowym powstaniem Związku Spółdzielni Spożywców Rzeczypospolitej Polskiej, który jednoczył 3 ogólnokrajowe związki. Po zjednoczeniu Związek Spółdzielni Spożywców RP posiadał 847 spółdzielni, 493 tys członków i 1 652 sklepy. W 1926 roku do ZSS RP przystąpiła jeszcze Centrala Spożywczych Stowarzyszeń Spółdzielczych Robotników Chrześcijańskich, licząca 26 spółdzielni i 24 tys. członków. W 1935 roku do nazwy Związku dodano „Społem”. Zarząd Związku tworzyli wówczas Marian Rapacki i Jan Żerkowski.

Słowny znak Społem pojawił się po raz pierwszy 6 października 1906 roku w wydanym w Warszawie pierwszym numerze Czasopisma „Społem! Tygodnika poświęconego sprawom kooperacji”. Staropolskie zawołanie „społem”, zawarte w tytule czasopisma, szybko zostało podjęte przez polskich spółdzielców jako przewodnik ich dążeń. Wiele spółdzielni spożywców wzięło go do swoich znaków firmowych. Początkowo znaki słowne pisane były taką samą czcionką jak tytuł czasopisma „Społem”, później pojawiła się stylizowana pisanka Społem. W spółdzielczości spożywców, oprócz słownego znaku Społem, w 1911 roku pojawił się znak graficzny przedstawiający grupę ludzi popychających kulę ziemską. Znak ten jako firmowy przyjął powstały w 1911 roku Warszawski Związek Stowarzyszeń Spożywczych. Znak z grupą ludzi popychających kulę ziemską nawiązywał do wezwania „Ody do młodości” Adama Mickiewicza:

Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy

Opaszmy ziemskie kolisko! …

Dalej, bryło, z posad świata!

Nowymi cię pchniemy tory …

W latach następnych pojawiło się wiele odmian tego znaku. Do dziś nie udało się ustalić z całą pewnością, kto był autorem jego pierwszej wersji. W 1935 roku znak „Społem” przyjęła do swej nazwy krajowa organizacja spółdzielni spożywców – Społem Związek Spółdzielni Spożywców Rzeczypospolitej Polskiej, a następnie poszczególne spółdzielnie spożywców – Społem Powszechne Spółdzielnie Spożywców.

Połączenie słownego znaku ze znakiem graficznym dało początek słowno-graficznemu znakowi Społem, który tworzy kompozycja wyobrażająca trzy sylwetki postaci ludzkich na tle globu ziemskiego z wkomponowanym poniżej stylizowanym napisem Społem.

W 1967 roku Zarząd Społem Związku Spółdzielni Spożywców zainicjował prace zmierzające do wprowadzenia zasad identyfikacji niektórych typów obiektów handlowych i gastronomicznych stanowiących własność spółdzielni zrzeszonych w Związku. W efekcie tych prac, w 1973 roku podano m.in. zasadę konstruowania słownego znaku Społem. Forma tego znaku wywodziła się z pisanki stosowanej w historycznym znaku graficznym z kulą ziemską i była jej graficznym przetworzeniem. Ten słowny znak Społem, pomimo upływu przeszło 30 lat od jego zaprojektowania i zatwierdzenia pozostał znakiem nowoczesnym, i co ważne, dzięki swojej formie skutecznie wyróżniającym się spośród innych znaków. Jest znakiem powszechnie znanym i nadal istniejącym w prawie wszystkich spółdzielniach społemowskich. Utrwalił się w  świadomości konsumentów jako znak firmowy jednoznacznie identyfikujący społemowskie sieci – handlową i gastronomiczną.

Historyczny znak graficzny Społem, z kulą ziemską i trzema sylwetkami postaci ludzkich oraz wkomponowanym poniżej stylizowanym napisem Społem, występuje do dziś jako znak stosowany w logo bardzo wielu spółdzielni spożywców oraz Krajowego Związku Rewizyjnego Spółdzielni Spożywców Społem, na sztandarach, blankietach firmowych, dyplomach, kalendarzach, wizytówkach itp.